Choroby psychiczne są nieodzowną częścią życia ludzkiego. Znane są nam już od dawien dawna i podlegają ogólnej dyskusji zarówno wśród specjalistów, jak i kompletnych laików. Jedną z dość częstych chorób psychicznych, które powodują u nas niepokój, jest schizofrenia. Słowo to pochodzi z języka greckiego, jednak wiele osób i tak reaguje na nie jednym skojarzeniem i ma osobę chorą za całkowitego „wariata”. O co chodzi w tej przypadłości i czy można ją jakkolwiek leczyć?
Schizofrenia – co chory myśli, robi i czuje?
Osoba, która choruje na schizofrenie, nie potrafi krytycznie ocenić własnej osoby. Ucieka tym samym do swojego wyimaginowanego świata, izolując się od kontaktów z innymi ludźmi i otoczenia. Robi to wszystko nieświadomie, ponieważ z jakiegoś powodu doszło u niej do rozpadu osobowości oraz zaburzenia w funkcjonowaniu.
Schizofrenia jest chorobą przewlekłą, którą bez wątpienia należy poddawać leczeniu. Można ją przy tym podzielić na kilka zasadniczych rodzajów, a co za tym idzie, wyróżniamy schizofrenię katatoniczną, hebefreniczną oraz niezróżnicowaną. Niemniej jednak w Polsce największy odsetek schizofreników cierpi na schizofrenię paranoidalną. Większą część osób chorych na tę skomplikowaną przypadłość odnotowuje się u młodych osób, często przed 30. rokiem życia.
Mówiąc o schizofrenii, mamy na myśli chorobę o stopniowym przebiegu. Do pierwszych niepokojących objawów można zaliczyć zmianę w zachowaniu chorego, a także powolne wycofywanie się z życia i z kontaktów międzyludzkich. Te zaś można w bardzo łatwy sposób wyjaśnić (np. poprzez śmierć bliskiej osoby lub uczestnictwo w tragicznym wypadku).
Skąd bierze się ta przypadłość i jakie są jej główne objawy?
Osoba chora na schizofrenie może mieć postępujący lub epizodyczny charakter choroby. Jeżeli natomiast chodzi o przyczyny, to nie są one do końca jasne. Tym samym bierzemy tutaj pod uwagę takie czynniki, jak:
- uwarunkowania biologiczne,
- genetyka,
- oddziaływanie społeczeństwa,
- czynniki środowiskowe,
- uwarunkowania psychologiczne.
Poza wyżej wymienionymi, do rozwoju choroby może dojść również z innego powodu, np. przy komplikacjach w ciąży. Jeżeli natomiast chodzi o objawy, to możemy tutaj wyróżnić objawy podstawowe oraz towarzyszące, których to boimy się najbardziej. Do podstawowych objawów schizofrenii można więc zaliczyć: autyzm, ambiwalencję, zaburzenia asocjacji oraz afektu. Natomiast do tych drugich: halucynacje, urojenia, zaburzenia pamięci oraz wszelkie omamy (wzrokowe, węchowe, smakowe i czuciowe).
Co z leczeniem?
Leczeniem schizofrenii zajmuje się psychiatra. Diagnoza następuje po rozmowie z osobą, u której występują nietypowe objawy i która nie jest w stanie samodzielnie poskładać własnych myśli. Wśród ogólnego przekonania – w Polsce – ludzie uważają, że psychiatra nie jest w stanie pomóc choremu. Wiele osób twierdzi, że zostanie odesłanych z kwitkiem lub wyśmianych. W rzeczywistości psychiatra może być jedyną osobą, która może w czymkolwiek pomóc i znaleźć rozwiązanie. Nie należy zatem zwlekać ani godziny, ani jednego dnia dłużej z wizytą, jeżeli pojawiły się objawy, które wymieniliśmy wyżej. Schizofrenia może mieć zarówno objawy pozytywne, jak i negatywne, a także objawy dezorganizacji psychicznej. Oceną wszelkich odchyleń zajmuje się właśnie dobry psychiatra, który jest w stanie dobrać odpowiednią terapię, a jeżeli występuje taka potrzeba, również przepisać odpowiednie środki farmakologiczne.